در زیر، به طور خلاصه به توضیح هریک از شرایط انتهایی(end conditions) برای فیچر اکسترود می پردازیم:

 شرط انتهایی Blind: از این گزینه برای ایجاد یک حفره با یک اندازه ی مشخص استفاده می شود.

شرط انتهایی Up To Vertex: در این شرط، یک ضلع(edge) یا نقطه را مشخص می کنیم و برش تا آن نقطه یا ضلع ادامه می یابد.

شرط انتهایی Up To Surface: در این شرط، یک سطح را انتخاب می کنیم و برش تا آن سطح انجام می شود.

 شرط انتهایی Offset From Surface: به طور پیش فرض، شرط Offset From Surface   تا زمانی که به فاصله مشخصی از یک سطح انتخاب شده(a selected surface) برسد، اکسترود می شود(ادامه ی می یابد). دو روش برای تعیین نوع آفست و یک روش هم برای تعیین جهت آفست وجود دارد.

 ◆ روش آفست پیش فرض(default offset method) طوری رفتار می کند که انگار سطح(surface) انتخاب شده به صورت شعاعی(radially) آفست شده است.(تصویر 4.7).

◆روش دوم، Translate Surface نام دارد و طوری رفتار می کند که انگار سطح(surface) مورد نظر توسط فاصله ی آفست(offset distance) حرکت کرده است(تصویر 4.8).

 ◆آفست معکوس(Reverse Offset) اشاره دارد به اینکه  آیا آفست، نرسیده به وجه انتخاب شده(selected face) متوقف می شود یا اینکه از آن رد می شود(تصویر 4.9).

 شرط انتهایی Up To Body: برش را تا body مشخص شده ادامه می دهد. این شرط در موقعیت های متفاوت بسیار کاربردی است، به خصوص وقتی که پیغام خطای زیر را از شرط انتهایی Up To Surface دریافت می کنیم:

The end face cannot terminate the extrusion

 شرط انتهایی Mid Plane: این شرط  گزینه های Direction 2  را حذف می کند و فاصله ی اکسترود(extrude distance) را به طور مساوی در هردوی جهت ها(directions) تقسیم می کند. بعنوان مثال، اگر ما یک Mid Plane به اندازه ی 1.00 اینچ را مشخص کنیم، سالیدورک در یک جهت، 50. اینچ را اکسترود می کند و در جهت دیگر نیز 50. اینچ را اکسترود می کند. این یک گزینه ی کاربردی است که تضمین می کند که در یک جهت عمود بر(normal to) صفحه ی اسکچ(sketch plane) تقارن(symmetry) ایجاد شود.

(تصویر 4.7)

(تصویر 4.8)

(تصویر 4.9)

 شرط انتهایی Through All: وقتی که این شرط برای یک اکسترود(extruded boss) مورد استفاده قرار گیرد، شکل تا دورترین نقطه ی مدل، ادامه می یابد. و وقتی که برای یک برش(cut) مورد استفاده قرار گیرد، به سادگی همه چیز را تا بیرونی ترین سطح، برش می دهد.

 شرط انتهایی Up To Next: این شرط انتهایی، فیچر را تا اولین جایی که کاملا بتواند ببُرد ادامه می دهد. تصویر 4.10 ، شرط انتهایی Up To Next را که از یک Cut extrude استفاده کرده است نشان می دهد.

 (تصویر 4.10)

به طور پیش فرض، جهت اکسترود عمود بر صفحه ی اسکچ قرار دارد، اما ما همچنین می توانیم یک انتیتی خطی مثل یک ضلع(edge) یا وجه مسطح(planar face)، وجه(face)، صفحه(plane) یا محور(axis)  را بعنوان جهت(direction) انتخاب کنیم.

 وقتی که ما به صورت دستی جهت اکسترود(Direction) را به چیزی به جز default تعریف کنیم، تمام گزینه های شرایط انتهایی باز هم در دسترس خواهند بود.ما همچنین می توانیم یک گزینه ی draft (زاویه ی خروج) را به یک اکسترود، همان طور که ایجاد شده است انتساب(assign) دهیم، و می توانیم این draft را به صورت جداگانه برای Direction 1 و Direction 2 کنترل کنیم.

 بهترین تمرین!

سامان دادن به draft و fillet و فیچرهای shell به ترتیب صحیح، به طوری که مدل، کارآمد باشد و بتوانیم به نتایج مطلوب دست پیدا کنیم، چالش برانگیز است. معمولاً بهتر است به جای استفاده از draft در تعریف فیچر اکسترود(Extrude feature)، آن را به صورت یک فیچر جداگانه در نظر بگیریم و اعمال کنیم. همچنین بهتر است draft را پس از اینکه اکثر مدل سازی انجام شد، اعمال کنیم، اما بهتر است، آن را  قبل از اینکه فیلت های تزئینی(cosmetic fillets) را اعمال کنیم و قبل ازاینکه از فیچر shell استفاده کنیم، اعمال کنیم.

بررسی بخش PropertyManager از اکسترود(Extrude)

برای باز کردن این PropertyManager گام های زیر را دنبال کنید:

1. یک اسکچ ایجاد کنید.

2. بر روی یکی از ابزارهای اکسترود زیر کلیک کنید:

در نوار ابزار Features بر روی Extruded Boss/Base کلیک کنید؛ یا به آدرس Insert > Boss/Base > Extrude بروید.

در نوار ابزار Features بر روی Extruded Cut کلیک کنید یا به آدرس Insert > Cut > Extrude بروید.

در نوار ابزار Features بر روی Extruded Surface کلیک کنید یا به آدرس Insert > Surface > Extrude بروید.

حالا بر اساس نوع فیچر اکسترود خود، گزینه های PropertyManager را تنظیم کنید.

بررسی بخش From

بخش From شرط ابتدایی را برای فیچر اکسترود تنظیم می کند:

1. گزینه ی Sketch Plane : اکسترود را از صفحه ای که اسکچ در آن قرار دارد شروع می کند.

2. گزینه ی Surface/Face/Plane : اکسترود را از یکی از این انتیتی های مذکور شروع می کند. پس برای Surface/Face/Plane یک انتیتی معتبر را انتخاب کنید. انتیتی مورد نظر می تواند مسطح(planar) یا غیر مسطح(non-planar) باشد. انتیتی های مسطح، مجبور نیستند با صفحه ی اسکچ موازی باشند. اسکچ ما باید کاملا در داخل مرزهای سرفیس غیر مسطح(non-planar surface) یا وجه(face) مورد نظر باشد. این اسکچ، شکل انتیتی غیر مسطح(shape of the non-planar entity)، که در سرفیس شروع شونده یا وجه مورد نظر قرار دارد را دنبال می کند.

 ما می توانیم از هر سایزی از سرفیس(surface)، وجه(face) یا صفحه(plane)، اکسترودهای boss و cut و سرفیس را ایجاد کنیم. سرفیس یا وجه مورد نظر باید مسطح(planar) باشند.

 3. گزینه ی Vertex : اکسترود را از رأسی که ما مشخص می کنیم شروع می کند.

 4. گزینه ی Offset : اکسترود را بر روی یک صفحه که از صفحه ی اسکچ فعلی آفست شده است، شروع می کند. فاصله ی آفست را در Enter Offset Value تنظیم کنید.

بررسی بخش Direction 1

نکته: برخی از فیلدهایی که ورودی های عددی را می پذیرند، به ما امکان می دهند تا با وارد کردن یک علامت مساوی(=)،متغیرها و تابع های سراسری، و پروپرتی های فایل، را از یک لیست کشویی انتخاب کنیم.  بخش Direct Input of Equations  را در PropertyManager مشاهده کنید.

Direction 1: مشخص می کند که فیچر مورد نظر چگونه توسعه پیدا کند. در این بخش، نوع شرط انتهایی(end condition) را تنظیم کنید. در صورت نیاز، بر روی Reverse Direction کلیک کنید تا فیچر مورد نظر برخلاف جهتی که در پیش نمایش، نشان داده شده است، توسعه یابد.

گزینه ی Blind: عمق را تنظیم می کند.

گزینه ی Through All: فیچر را از صفحه ی اسکچ تا دور ترین نقطه توسعه می دهد.

گزینه ی Up to Vertex: یک رأس را در ناحیه ی گرافیکی انتخاب کنید.

 گزینه ی Up to Surface: یک وجه(face) یا صفحه(plane) را انتخاب کنید تا در ناحیه ی گرافیکی، شکل ما تا آن گسترش یابد. بر روی یک سرفیس دابل کلیک کنید تا شرط انتهایی به Up to Surface تغییر یابد و سرفیس انتخاب شده را بعنوان سرفیس انتهایی و پایان کار در نظر گیرد. اگر اسکچی که اکسترود می کنیم به بیرون از وجه یا بدنه ی یک سرفیس توسعه یابد، گزینه ی Up To Surface می تواند برای پایان دادن به اکسترود، وجه را به طور اتوماتیک، توسعه دهد.  

ادامه در این آدرس

• بعدی
• قبلی