برای ایجاد یک پارت ساده از ابتدا در این فصل، گام های زیر را دنبال کنید:

1. از نوار ابزار Title Bar بر روی آیکون New کلیک کنید و یک تمپلیت پارت- اینچ را انتخاب کنید(در فایل های دانلودی این فصل، یک تمپلیت پارت- اینچ قرار دارد، برای دانلود، در فایل های دانلودی به آدرس زیر بروید و یا اینجا کلیک کنید):

فایل دانلودی\Chapter 01 - Introducing\templates\part inch.prtdot

2. در صفحه ی Front یک اسکچ را باز کنید.

 3. یک مستطیل مرکزی(center rectangle) اسکچ بکشید، به طوری که 6 اینچ طول داشته باشد و 4 اینچ عرض داشته باشد و از مبدا(origin) رسم شود.

 4. یک فیچر اکسترود ایجاد کنید و از گزینه ی Direction 1 برای Mid Plane استفاده کنید و عمق آن را قبل از اینکه اکسترود را ببندید، 1 اینچ قرار دهید.

برای ایجاد شیار، گام های زیر را دنبال کنید:

1.بر روی یک وجه از پارت که موازی با صفحه ی Front است، یک اسکچ را باز(Open) کنید. برای ایجاد آفست، بر روی علامت مثلث یا بعلاوه(+) در کنار فیچر، در داخل FeatureManager،  کلیک کنید؛ تا فیچر اکسترود را باز کنید، و  بتوانید فایل اسکچ آن را مشاهده کنید.  صرف نظر از اینکه اسکچ در اینجا چگونه نمایش داده می شود، این اسکچ قبل از اکسترود مورد نظر در تاریخچه ی پارت(part history) نشان داده می شود(یعنی در ابتدای پوشه ی History قرار می گیرد به تصویر راهنمای 1 توجه کنید). بر روی این اسکچ راست-کلیک کنید و گزینه ی Show را انتخاب کنید(یا اینکه DisplayManager را باز کنید و بر روی آیکون های آن کلیک کنید).

 (تصویر راهنمای 1)

 نکته: شما می توانید اسکچ های شخصی و انتیتی های reference geometry از قبیل صفحه ها(planes) را از منوی RMB مشاهده کنید.  تنظیمات کلی برای نمایش این آیتم ها، در منوی View قابل مشاهده است. شما می توانید با استفاده از نوار ابزار View، یا با لینک کردن فرمان ها در کلیدهای میانبر(hotkeys)، این آیتم ها را سریعتر مشاهده کنید.

 2. در پنجره ی گرافیکی بر روی یک ضلع اسکچ راست-کلیک کنید و Select Chain را انتخاب کنید. با این کار، تمام انتیتی های اسکچ که انتها به انتها(end-to-end) و غیر کمکی(non construction) هستند، انتخاب خواهند شد. در نوار ابزار Sketch بر روی Offset Entities کلیک کنید. به مقدار 400. اینچ، به سمت درون آفست کنید. و به مقدار 500. اینچ برای هریک از گوشه های اسکچ، فیلت ایجاد کنید. حالا وقتی که فیلت ها به اسکچ اعمال شدند، با استفاده از علامت چک مارک سبز رنگ، از فیلت(Fillet) خارج شوید.

3. در نوار ابزار Feature بر روی Extruded Cut کلیک کنید. extruded cut  به طور پیش فرض، هر چیزی را که درون یک مقطع(profile) بسته از اسکچ قرار دارد را برش می دهد. اکنون به پنجره ی PropertyManager توجه کنید و در نوار بالای پنل Thin Feature بر روی چک باکس آن کلیک کنید. در زیر بخش Direction 1 تنظیمات برش را به صورت Blind و 100. اینچ تنظیم کنید. برای بخش Thin Feature نیز باید نوع Mid Plane به همراه عرض 400. اینچ را مشخص کنیم.  اکنون PropertyManager و پنجره ی گرافیکی باید مانند تصویر 4.19 به نظر برسند:

 (تصویر 4.19 : ایجاد یک شیار با استفاده از برش Thin Feature)

 استفاده از تکنیک های اسکچ

در ادامه ی پارت بالا، گام های زیر را انجام دهید:

1. یک اسکچ جدید در وجهِ بزرگِ مخالفِ شیار باز کنید. برای انجام این کار، بر روی دکمه ی Sketch کلیک کنید تا یک اسکچ باز شود، سپس بر روی وجه پشتی فیچری که قبلا ایجاد کردیم کلیک کنید تا انتخاب شود. همان طور که در تصویر 4.20 نشان داده شده است، یک خط(line) زاویه دار را در عرض پارت مورد نظر رسم کنید. Sketch1 باید قابل مشاهده(visible) باشد. بر روی دکمه ی Extruded boss کلیک کنید و از شما خواسته می شود که حلقه ای(loop) از اسکچ که قرار است به آن حجم داده شود را ببندید. از فلش زرد رنگ برای بستن حلقه ی کوچکتر استفاده کنید.

 نکته: اگر می خواهید به توصیه ی انجام شده در مقاله ی ایجاد اولین فیچر اکسترود در سالیدورک، مبنی بر ایجاد رابطه های ترسیم برای اسکچ ها، به جای استفاده از اضلاع مدل، عمل کنید، در اینجا به چند نکته در آن مورد، می پردازیم. در برخی از موقعیت ها(مانند این مورد) صفحه ی اسکچ، از اسکچی که می خواهیم رابطه های ترسیم را به آن اضافه کنیم، آفست می شود و بهترین گزینه این است که از ویوی Normal To استفاده کنیم. مشکل بعدی این است که اطمینان حاصل کنیم که رابطه های ترسیم اتوماتیک، به جای اضلاع شکل مورد نظر، از اسکچ ما  برداشته شوند؛  بنابراین ما می توانیم تنها از Selection Filter برای انتخاب انتیتی ها استفاده کنیم.

2. اسکچ ایجاد شده را به مقدار 0.25 اینچ اکسترود کنید. 

 3. به آدرس Tools ➢ Options ➢ Sketch بروید و اطمینان حاصل کنید که گزینه ی Prompt To Close Sketch انتخاب شده باشد؛ سپس بر روی OK کلیک کنید تا این جعبه ی مکالمه بسته شود:

 4. بر روی همان وجه قبلی  که آخرین اکسترود را روی آن اعمال کردیم، یک اسکچ دیگر باز کنید. حالا شروع کنید و یک خط زاویه ای دیگر را ترسیم کنید اما قبل از قرار دادن دومین نقطه ی انتهایی، نشانگر ماوس را روی لبه ی زاویه دار، که توسط فیچر قبلی ایجاد شده است، نگه دارید؛ خواهید دید که نشانگر ماوس به رنگ نارنجی در خواهد آمد. اکنون نشانگر ماوس را برای ایجاد یک خط موازی، تقریبا تنظیم کنید؛ خواهید دید که یک اینفرنس(inference) زرد رنگِ نقطه نقطه ای، ظاهر خواهد شد. حالا خط زاویه دار را با استفاده از تمام رابطه های اتوماتیک که تقریبا شبیه به تصویر 4.21 هستند، رسم کنید:

 (تصویر 4.20 : یک حلقه ی بسته با بخش زاویه ای)

 نکته: همان طور که در تصویر 4.21 نشان داده شده است، رابطه ی ترسیم موازی یا parallel به طور اتوماتیک اعمال نمی شود. این خط با ضلع اریب موازی خواهد شد اما پس از اینکه این خط ایجاد شد، باید از یک رابطه ی ترسیم، به طور دستی برای آن استفاده کنیم. رابطه های ترسیم زمان(Time)، به طور خودکار، تنها زمانی که ماوس روی یک انتیتی اسکچ قرار می گیرد(نه بر روی یک ضلع فیچر)،بر اساس خطوط اینفرنس شده اعمال می شوند. در این مورد خاص، رابطه ی ترسیم، توسط دایمنشن های بین دو خط موازی شده در گام 5، جایگزین می شوند، بنابراین به رابطه ی ترسیم موازی(parallel) اضافی نیازی نخواهد بود.

 (تصویر 4.21 : استفاده از روابط خودکار)

(برای مشاهده ی نماد موازی، در حین کشیدن خط، ماوس را روی خط بالایی حرکت دهید و سپس بر روی خط سمت راست ببرید)

5. خط زاویه دار شده را دایمنشن گذاری کنید به طوری که از خط اول، 2.025 اینچ فاصله داشته باشد.

6. از تکنیک به کار رفته در گام شماره 1، برای ایجاد یک حلقه ی بسته استفاده کنید و این فیچر را با استفاده از شرط انتهایی Through All اکسترود کنید به طوری که با اکسترود قبلی همواره تطابق داشته باشد.

بعد از رسم خط مورد نظر، وقتی که اسکچ باز است، بر روی دکمه ی Extruded boss/base کلیک کنید. سپس طبق شماره 1 از تصویر زیر، بر روی بخش آبی رنگ selected contours کلیک کنید و طبق شماره ی 2، بر روی وجهی که می خواهیم اکسترود شود کلیک کنید و طبق شماره 3، گزینه ی Thin Feature را غیر فعال کنید. سپس برای حجم دادن، مقدار 0.25in را تنظیم کنید.

استفاده از Hole Wizard برای ایجاد حفره

فیچرهای بعدی که می خواهیم به شکل مورد نظر اعمال کنیم، یک جفت حفره ی خزینه دار شده(counterbore) است. سالیدورک یک ابزار خاص به نام Hole Wizard دارد که ما می توانیم از آن برای ایجاد انواع حفره های متداول استفاده کنیم. ابزار Hole Wizard به ما کمک می کند تا با استفاده از سایزهای سفارشی یا استاندارد، انواع حفره های استاندارد را ایجاد کنیم. ما می توانیم حفره ها را بر روی هر وجهی از یک مدل سه بعدی قرار دهیم یا اینکه می توانیم آنها را در یک صفحه ی دو بعدی تکی(single) یا در یک وجه، محدود کنیم. اگر با Hole Wizard یک فیچر تکی ایجاد کنیم، این فیچر می تواند تنها یک حفره، یا اینکه چندین حفره را ایجاد کند.

 و  اگر یک فیچر، به یک صفحه محدود نشود، می تواند حفره های منحصر به فردی ایجاد کند که از چند وجه یا وجوه غیر موازی یا حتی وجوه غیر مسطح(nonplanar) نشات گرفته شود . تمام حفره هایی که ما در یک فیچر تکی با استفاده از Hole Wizard ایجاد می کنیم، باید نوع و سایز یکسانی داشته باشند. اگر می خواهید از سایزها یا نوع های متفاوتی استفاده کنید، باید چند فیچر Hole Wizard ایجاد کنید.  برای اعمال حفره های خزینه دار شده(counterbored holes) گام های زیر را دنبال کنید:

1. در داخل Boss Extrode1 بر روی Sketch 1 راست کلیک کنید و گزینه ی Normal To را انتخاب کنید.اکنون وجهی که فیچر شیار بر روی آن ایجاد شده است را انتخاب کنید و بر روی ابزار Hole Wizard در نوار ابزار Features کلیک کنید. سپس کارهای زیر را انجام دهید:

1. حفره را به صورت خزینه دار شده(Counterbored) قرار دهید.
2. استاندارد(Standard) را به ANSI Inch تنظیم کنید.
3. نوع(type) را به Socket Head Cap Screw قرار دهید.
4. سایز(size) را به یک چهارم قرار دهید.
5. شرط انتهایی(end condition) را به Through All تنظیم کنید.

تمام این موارد در تصویر 4.22 نشان داده شده اند.

 2. بر روی تب Positions در بالای PropertyManager کلیک کنید. اینجا مکانی است که ما مرکز نقاط(centerpoints) حفره ها را با استفاده از نقاط اسکچ(sketch points) قرار می دهیم. از این گزینه، اغلب برای ایجاد ترسیم های دقیق هندسی برای کمک به تنظیم کردن و قرار دادن نقاط اسکچ استفاده می شود. مطمئن شوید که صفحه(plane) یا وجهی(face) که حفره ها قرار است در آن قرار گیرند، در تب Positions (از قبل) انتخاب شده باشد.

3. دو خط کمکی(construction lines) به صورت افقی(horizontally) از عرض پارت ایجاد کنید به طوری که سمت چپ و راست خط ها،با خطوط سمت چپ و راست برخورد داشته باشند یعنی از رابطه ی ترسیم تقاطع(Coincident) استفاده کنند. هر دو خط را انتخاب کنید و یک رابطه ی ترسیم Equal (برابری) را برای آن تنظیم کنید.  هدف این مرحله استفاده از روابط پارامتریک برای ایجاد فاصله های مساوی در سوراخ‌های قطعه، بدون دایمنشن یا معادله است. تصویر 4.23 را مشاهده کنید.

 برای رسم این خط ها، گزینه ی centerline را انتخاب کنید و خط کمکی را رسم کنید و با کلیک بر روی آن، گزینه ی for construction را انتخاب کنید:

 نکته: با اینکه برای ایجاد انتخاب های چندگانه(multiple selections) چندین روش وجود دارد، تکنیک انتخاب جعبه ای(box یا باکس) یا پنجره ای(window) ممکن است در این انتخاب ها مفید باشد. اگر باکس، از سمت چپ به راست درگ شود، تنها آیتم هایی انتخاب می شوند که کاملا در داخل باکس قرار گرفته اند. اگر باکس از سمت راست به چپ درگ شود، هر آیتمی که حداقل، و تا حدودی در جعبه باشد، انتخاب خواهد شد. انتخاب نقطه ی مشترک(وسط) دو خط باعث می شود یک رابطه ی ترسیم equal (برابری) ایجاد شود.

4.دو  نقطه ی اسکچ(sketch point) را در مرکز(midpoint) هر خط کمکی قرار دهید. اگر یک نقطه ی اسکچ دیگر، علاوه بر آنهایی که می خواهید ایجاد کنید، برای حفره ها وجود دارد، آنها را حذف کنید. همان طور که در تصویر 4.23 نشان داده شده است، یکی از خط های کمکی را از بالای پارت، دایمنشن گذاری کنید. تمام آیکون های رابطه های ترسیم، برای رجوع، در تصویر مورد نظر نشان داده شده اند. وقتی که تمامی تنظیمات را انجام دادید بر روی OK کلیک کنید تا فیچر پذیرفته شود.

 (تصویر 4.22)

(تصویر 4.23 : قرار دادن نقاط مرکزی حفره ها)

 برش یک شیار

سالیدورک دو نوع شیار را به ما ارائه میدهد: شیار Hole Wizard و شیار اسکچ(sketched slots). با استفاده از Hole Wizard به سرعت می توانیم شیارهای حرفه ای به صورت خزینه دار شده(counterbores) و کانتر سینک(countersink) ایجاد کنیم، اما Hole Wizard تنها می تواند شیارهای مستقیم را ایجاد کند. برای ایجاد شیارهای منحنی، ما نیاز داریم از اسکچ منحنی شیار استفاده کنیم و این اسکچ را به صورت یک برش، اکسترود کنیم. در این آموزش، ما قصد داریم از یک شیار منحنی استفاده کنیم.

برای ایجاد شیار در پارت خود، گام های زیر را دنبال کنید:

1. در این مورد، می خواهیم  از ابزار Centerpoint Arc Slot استفاده کنیم. ایجاد شیارها با روش کلیک+کلیک، ساده تر از روش کلیک+درگ است. بر روی Sketch 1 در داخل Boss-Extrude 1 قرار دارد کلیک کنید و گزینه ی Normal To را انتخاب کنید تا بر این اسکچ عمود شویم. اکنون بر روی وجهی از شکل سه بعدی که شیاری(groove) را دور تا دور آن ایجاد کردیم، یک اسکچ ایجاد کنید. ابزار Centerpoint Arc Slot را از آدرس زیر انتخاب کنید.   حالا در جایی که می خواهید مرکز خمیدگی شیار قرار گیرد، کلیک کنید. سپس برای بار دوم کلیک کنید تا بتوانید اندازه ی خمیدگی را مشخص کنید. و برای بار سوم کلیک کنید تا عرض شیار را مشخص کنید. بخش PropertyManager از شیار در تصویر 4.24 نشان داده شده است.

 نکته: برای دسترسی به ابزار Centerpoint Arc Slot می توانید به آدرس زیر بروید:

tools -> sketch entities -> Centerpoint Arc Slot

(تصویر 4.24)

 بین مبدا(origin) و نقطه ی مرکزی(centerpoint) از شیار، یک رابطه ی ترسیم عمودی(vertical) ایجاد کنید. به شیار، به مقدار 0.500 اینچ عرض بدهید. یک راه برای این کار این است که بر روی یک انتهای آرک ها، یک دایمنشن شعاعی 0.25 اینچ ایجاد کنیم. اما یک راه جالب دیگر برای این کار این است که دکمه ی شیفت(Shift) را پایین نگه داریم و با استفاده از ابزار Smart Dimension بر روی هردوی آرک های بزرگ، کلیک کنیم. این کار باعث می شود اختلاف بین آرک ها به ما داده شود.  همان طور که در تصویر 4.24 نشان داده شده است، به دایمنشن گذاری ادامه دهید.

نکته: اگر از گزینه ی Add dimensions در PropertyManager از Slot استفاده کنیم، به ما کمک می کند تا با سرعت بیشتری شیار(slot) را اندازه گذاری کنیم.برای این کار، لازم نیست گزینه ی Enable onscreen numeric-input را روشن کنیم.

2. برای این اسکچ، یک extruded cut به عمق 0.75 اینچ، اعمال کنید.

3. بر روی پایین(bottom) شیار قبلی، یک اسکچ باز کنید و در درون این شیار به مقدار 0.110 اینچ آفست(offset) ایجاد کنید. با استفاده از شرط انتهایی Through All یک برش(cut) ایجاد کنید.

 ایجاد فیلت ها(Fillets) و چمفرها(Chamfers)

 همان طور که قبلا گفته شد، بهتر است تا جای امکان از فیلت های اسکچ(sketch fillets) استفاده نکنیم و به جای آن از فیلت های فیچر(feature fillets) استفاده کنیم. یک تمرین خوب دیگر، این است که فیلت ها را در انتهای درخت طراحی(design tree) قرار دهیم و یا حداقل آنها را پس از تمام فیچرهای تابعی(functional features) قرار دهیم. ما نباید اسکچ ها را تا لبه های مدل که به وسیله ی فیلت ها ایجاد شده اند دایمنشن گذاری کنیم، مگر اینکه هیچ راه دیگری وجود نداشته باشد. برای درک کامل انواع فیلت ها، تکنیک ها و استراتژی های درون سالیدورک، لازم است چندین فصل را اختصاص دهیم. در فصل 7، در بخش  "مدلسازی با فیچرهای اولیه" به طور عمیق تری به بررسی انواع فیلت ها می پردازیم.

بهترین تمرین!

 اسکچ ها را تا لبه های مدل، که توسط فیلت ها ایجاد شده اند، دایمنشن گذاری نکنید. اگرچه در بهترین تمرین! قبلی،به جای لبه های مدل،یک هشدار ساده در مورد رابطه هایی برای انتیتی های اسکچ داده شد،اما باید به این هشدار با دقت بیشتری توجه کنید.

برای اضافه کردن فیلت ها و چمفرها به پارت خود، گام های زیر را دنبال کنید:

1. یک فیچر فیلت(Fillet) ایجاد کنید، و چهار لبه ی کوتاه پارت مورد نظر را انتخاب کنید. سپس مقدار شعاع(radius) را برابر با 600. اینچ قرار دهید. حالا بر روی OK کلیک کنید تا فیچر فیلت را تایید کرده باشید. شما می توانید برای کمک به افزایش سرعتِ انتخابِ تمام چهار لبه ی دور پارت، از اولین آیکون در سمت چپ نوارابزار پاپ آپ استفاده کنید؛ این موضوع در تصویر 4.25 نشان داده شده است.

نکته: وقتی که داریم لبه های دور یک پارت چهار ضلعی را انتخاب می کنیم،معمولا سه لبه ی اول، در دید قرار دارند و چهارمین لبه در دید قرار ندارد.شما می توانید در PropertyManager از فیلت، پنل Fillet Options را باز کنید و لبه هایی که در دید قرار ندارند را با انتخاب گزینه ی Select Through Faces، انتخاب کنید. وقتی که ما یک پارت پیچیده با تعداد زیادی لبه های مخفی داریم، این تنظیم می تواند پر دردسر باشد؛ اما در موارد ساده ای مانند این مورد، مناسب است.

(تصویر 4.25 : انتخاب اضلاع با استفاده از نوارابزار context)

2.همان طور که در تصویر 4.26 نشان داده شده است، در درون پارت، چمفرها(پخ ها)  را به لبه های زاویه دار شیار اعمال کنید. چمفرها را به مقدار 050. اینچ و با زاویه ی 45 درجه اعمال کنید.

نکته: ترتیب فیچرها برای چمفرها و فیلت ها مهم است؛ به دلیل اینکه هر دوی آنها تمایل به انتشار در اطراف لبه های مماس دارند. با اینکه ما می توانیم برای هر دوی این فیچرها، این تنظیم را خاموش کنیم، بهتر است که با اعمال فیچرها به ترتیب مناسب، شکل صحیح(correct geometry) را به دست بیاوریم.

(تصویر 4.26 : فیلت کردن لبه ها و چمفر کردن فیچرها)

 (شماره های درون شکل بالا: 1: لبه های فیلت ها؛ 2: انتخاب برای چمفر زدن؛ 3: لبه های چمفر خورده)

3. چهار لبه ای که برای فیلت ها در تصویر 4.26  مشخص شده اند را انتخاب کنید. و شعاع 050. اینج را به آن اعمال کنید.

4. آخرین مجموعه از چمفرهای 050. اینچ، را به پشت سوراخ ها و شیار اعمال کنید.

5. این پارت را با نام Chapter4SimpleMachinedPart ذخیره کنید و سپس آن را ببندید.

آنچه که ایجاد کردیم، یک شکل ساده است اما در حین ایجاد آن، نکات زیادی را یاد گرفتیم.خسته نباشید!

• بعدی
• قبلی