الگوسازی شکل های سه بعدی، خواه  قطعه یا بدنه(body)، فیچر یا وجه(face) باشند، فوق العاده قدرتمند است. زیرا اگر این الگوها به درستی مورد استفاده قرار گیرند، زمان طراحی و زمان محاسبه را کاهش می دهند. انتخاب نوع صحیح انتیتی، برای اینکه بعنوان نمونه اصلی(seed) برای الگو استفاده شود می تواند بسیار مفید واقع شود.

یکی از عملکردهای اصلی در الگوها، تعیین نمونه ی اصلی(seed) از نمونه های الگوسازی شده می باشد. وقتی که ما به آدرس زیر برویم، می توانیم با استفاده از تنظیم رنگ های Selected Item 1 و Selected Item 2، رنگ فیچر الگو که در FeatureManager قرار داد را مشخص کنیم:

Tools ➢ Options ➢ Colors

این رنگ بندی(نمونه اصلی)، از همان روشی که فیچر ها را ایجاد یا ویرایش می کنیم، پیروی نمی کند.

بررسی گزینه ی Geometry Pattern

بخش Help سالیدورک به ما می گوید که گزینه ی Geometry Pattern در الگوهای فیچر(feature patterns) منجر به افزایش سرعت الگو می شود؛ زیرا این گزینه رابطه های ترسیم پارامتریک(parametric relations) را الگوسازی نمی کند. این ادعا (یعنی افزایش سرعت الگو) تنها وقتی معتبر است که یک شرط انتهایی(end condition) بر روی فیچرِ الگوسازی شده وجود داشته باشد؛ به طوری که این فیچر، رفتار پارامتریِ شرط انتهایی را الگوسازی کند.

پارت نشان داده شده در تصویر 9.8 در این دسته قرار می گیرد. پس از اینکه ما گزینه ی Geometry Pattern را روشن کنیم، زمان بازسازی(rebuild) بهبود یافته، و از 0.30 به 0.11 ثانیه افت می کند. با اینکه کاهش 60 درصدی زمان بازسازی(rebuild) قابل توجه است، اما استفاده از Geometry Pattern هیچ ربطی به زمان بازسازی ندارد.

این گزینه(یعنی Geometry Pattern) برای جلوگیری از تأثیر الگوسازی پارامترهای شرط های ابتدایی(start-condition) و شرط های انتهایی(end-condition) است. روشن کردن Geometry Pattern تمام تنظیمات درون تعریف فیچر را نادیده می گیرد. Geometry Pattern در عمل، تا حد زیادی همان تأثیر الگوسازی از وجوه را دارد، اما تفاوت هایی نیز دارد. 

 (تصویر 9.8 : یک Geometry Pattern)

 توضیح شماره ها:

1. Geometry Pattern خاموش است و پارامترها الگوسازی شده اند.

2: Geometry Pattern روشن است و پارامترها الگوسازی نشده اند.

در حقیقت، گزینه ی Geometry Pattern در نظر گرفته شده است که بدون هوش پارامتریک، شکل هندسی موجود را الگوسازی کند. Geometry Pattern طراحی نشده است که سرعت بازسازی(rebuild) را بهبود ببخشد.

تحت برخی شرایط، Geometry Pattern کار نمی کند. یک مثال این است: مثلاٌ هر زمانی که یک وجه الگوسازی شده با یک وجه که نمی تواند الگوسازی شود، ادغام شود. تصویر 9.9 دو الگو(pattern) را نشان می دهد، یکی از آنها می تواند از Geometry Pattern استفاده کند و یکی نمی تواند.

 (تصویر 9.9 : وجوه ادغام شده)

 الگوی برجستگی های مستطیلی نمی تواند از Geometry Pattern استفاده کند، زیرا وجهی که ادغام شده است(در گوشه چپ و پایین)، در تمام الگوهای مستطیلی الگوها ادغام نشده است و تمام مستطیل ها را تحت تاثیر قرار نداده است. الگوی استوانه های کوتاه در همین تصویر( ولی سمت راست) می تواند از Geometry Pattern استفاده کند، زیرا وجه مسطح در هر نمونه ی الگو ادغام شده است. الگوی دایره ای در تصویر سمت راستِ تصویر 9.9 نیز امکان می دهد تا از Geometry Pattern به همین علت، استفاده کنیم.

در برخی موقعیت ها، پیغام های خطای سالیدورک ممکن است ما را گیج کنند و به داخل یک حلقه ی تکرار بیندازند. همان طور که در تصویر 9.10 نشان داده شده است، یک پیغام به ما می گوید که اگر Geometry Pattern روشن باشد، الگوی مورد نظر نمی تواند ایجاد شود، بنابراین ما باید آن را خاموش کنیم. وقتی که این کار را انجام دادیم، ممکن است یک پیغام دیگر دریافت کنیم که می گوید الگوی مورد نظر کار نخواهد کرد و اینکه ما باید سعی کنیم از تنظیم Geometry Pattern استفاده کنیم.

در مواردی مانند این، ما ممکن است سعی کنیم از یک شرط انتهاییِ(end condition) متفاوت برای فیچری که می خواهیم آن را الگوسازی کنیم، استفاده کنیم؛ یا انتخاب فیچرهای الگوسازی شده را همراه با این فیچر، مانند فیلت ها تغییر دهیم. همچنین ممکن است سعی کنیم بدنه ها(bodies) یا حتی وجوه(face) را به جای فیچرها الگوسازی کنیم. دو گزینه ی آخر (که گفتیم) در ادامه توضیح داده خواهند شد.

(تصویر 9.10 : پیغام های خطای  Geometry Pattern)

الگوسازی بدنه ها(Patterning Bodies)

ما مولتی بادی ها را به طور عمیق در فصل 31 در بخش مدلسازی مولتی بادی ها پوشش می دهیم اما در اینجا می خواهیم آن را به طور خلاصه شرح دهیم. هیچ بحثی از الگوسازی، بدون بحث در مورد بدنه ها(bodies) کامل نمی شود. پارت های سالیدورک می توانند حاوی چند بدنه ی سالید یا سرفیس باشند.

یک بدنه ی سالید، جامدی است که از یک حجم مجزا تشکیل شده است. اما یک بدنه ی سرفیس متفاوت است. به آن به چشم یک ورقه که از چند وجه به یکدیگر متصل شده اند، که ضرورتی ندارد یک حجم را محصور کند نگاه کنید؛ اما همچنین می تواند مانند یک بادی، الگوسازی(patterned) شود و بازتاب(mirrored) شود. بازتاب کردن و الگوسازی کردن بدنه ها به جای فیچرها، هم مزیت دارد و هم معایب دارد.

از مزیت های آن، می توان سادگیِ انتخابِ یک بدنه ی تکی برای بازتاب یا الگوسازی نام برد. در مواردی که شکل هندسی که قرار است الگوسازی شود، پیچیده است یا تعداد زیادی فیچر دارد، استفاده از بدنه های الگوسازی شده می تواند بسیار سریعتر باشد. اما در مثال هایی که قبلاً با الگوسازی فیچرهای 20×20 که یک شبکه از حفره ها بود، زده شد، وقتی که از یک بادی 1 × 1 × 0.5 با قطر حفره ی 0.5 استفاده شد، الگوسازی بدنه ها، یک زمان بازسازی(rebuild) حدود 60 ثانیه را با یا بدون روشن بودن گزینه ی Verification on Rebuild به ما می داد. عملکردی که بدنه های حاصل شده را به یک بدنه ی تکی تبدیل می کند، بیشترین زمان را می گیرد.

این یعنی اینکه برای الگوهای بزرگِ تشکیل شده از فیچرهای ساده، الگوسازی بدنه ها(bodies) یک روش موثر به حساب نمی آید. هر چند در این فصل، آزمایشی (مانند قبل) برای اثبات این گفتار نداریم، اما به طور حسی، به نظر می رسد که ایجاد یک الگو(pattern) از تعداد کمی بدنه ی پیچیده، که هر بدنه از تعداد زیای فیچر استفاده می کند، نسبت به الگوسازی از فیچر ها کارایی بهتری دارد.

یکی از معایب دیگر الگوسازی یا بازتاب دهی بدنه ها، این است که به ما امکان نمی دهد تا حق انتخاب داشته باشیم. ما نمی توانیم بدنه ی مورد نظر را غیر از چند فیچر، بدون به هم زدن ترتیب فیچرها در FeatureManager بازتاب کنیم.

الگوسازی وجه ها(Patterning Faces)

اکثر الگوها یک گزینه به نام Pattern Faces دارند. استفاده از این گزینه چند محدودیت دارد، محدودیت اصلی آن این است که تمام نمونه های این الگو باید در داخل مرزهای وجه اصلی ایجاد شوند. تصویر 9.11 یک مثال از گزینه ی Pattern Faces را نشان می دهد که با یک فیچر Circular Pattern(الگوی دایره ای) کار می کند.

 (تصویر 9.11 : یک الگوی دایره ای که از گزینه ی Pattern Faces استفاده می کند)

برای دور زدن محدودیت مذکور، می توانیم وجوه را به یکدیگر متصل کنیم و بدنه ی سرفیس به دست آمده را الگوسازی(pattern) کنیم؛ همان طور که در تصویر 9.12 نشان داده شده است.

(تصویر 9.12 : الگوسازی یک بدنه ی سرفیس)

توضیح نوشته های تصویر بالا:  یک شکاف در این وجه، به این معنی است که وجوه طرفین فیچر نمی توانند در تمام اطراف، الگوسازی(patternad) شوند.

الگوسازی وجه ها(Patterning faces)، یک راه دیگر برای ایجاد الگوهای هندسی، بدون استفاده از هوشِ الگوسازی فیچرها در سالیدورک است. الگوسازی وجه ها، یک راه برای ایجاد الگو روی پارت های وارد شده(ایمپورت شده) است. در فصل 37، در بخش "استفاده از شکل های هندسی ایمپورت شده و تکنیک های ویرایش مستقیم" در توضیح شکل های هندسی ایمپورت شده و تکنیک های ویرایش مستقیم، به این موضوع به طور خلاصه پرداخته شده است. الگوسازی وجه ها(Patterning faces) یک تکنیک پراستفاده نیست؛ اما می تواند در برخی مواقع راه حل مشکلات باشد.

الگوسازی فیلت ها(Patterning Fillets)

ممکن است شنیده باشید که می گویند که: نمی توان فیلت ها را الگوسازی(pattern) کرد. این فقط تاحدی درست است. این درست است که فیلت ها مانند فیچرهای تکی نمی توانند الگوسازی(patterned) شوند. بعنوان مثال، اگر یک جعبه ی متقارن داشته باشیم و یک فیلت روی یک ضلع آن وجود داشته باشد، و بخواهیم تنها این فیلت را در دیگر اضلاع الگوسازی(pattern) کنیم، این کار انجام نخواهد شد.

اما وقتی که یک فیلت به همراه شکل هندسی والدش الگوسازی شده باشد، این برای فیلت شدن کاملاً قابل قبول است. این موضوع، برای انواع فیلت های پیچیده  نیز صحیح است؛ مانند فیلت های شعاع متغیر و فیلت های شعاع کامل(full radius).  ممکن است نیاز پیدا کنیم که از گزینه ی Geometry Pattern استفاده کنیم، و ممکن است نیاز پیدا کنیم که تمام فیلت هایی که بر روی یک فیچر تاثیر گذار است را انتخاب کنیم.

• بعدی
• قبلی

امتیاز کاربران